Reizen met Jelle, Reizen met Jos

Omdat Jelle vragen moet beantwoorden als: ' is hij altijd zo?' of 'is hij nu al dronken?' en omdat Youandi droomt van een reis met pappa Bauer jr., leek het ons leuk om in dit gedeelde blog eens een beeld te geven van hoe wij op reis zijn.

Jelle was in zijn vorige leven vermoedelijk Rotterdammer. Jelle geeft soms -als het hem echt hoog zit- in verbale vorm weer wat er omgaat in de stille wateren en diepe gronden. Of er nou een dronken Rus, gestoken in bloemetjesmotief enthousiast tegen Jelle begint aan te rijden of dat we een Kwac (traditioneel bier met een te laag promilage) op het mooiste plekje van de wereld, te weten Suzdal, in onze kraag duwen, zijn reactie is praktisch altijd: "oke".
Of ik nu mijn celibaat sublimeer door de loftrompet af te steken over vrouwe L.M. te H., of dat ik wel erg overtuigend voordoe hoe Rob en ik elkaar met toenemende intensiteit op de schouder beukte tot een het opgaf (wat nooit gebeurde), zijn reactie blijft even relativerend als vernietigend: "oke".
Zoals in de meeste traditionele huwelijken, hebben wij ook een strikte taakverdeling. Ik maak de plannen en lees de kaart, Jelle beheert de treintickets en betaalt uit gemeenschappelijke(!) pot. Zo laat mijn treasure-keeper zich gewillig aanroepen als ik me een Lenin-medaille op de mouw heb laten spelden.
Zoals in alle huwelijken, waar de wittebroodsweken allang achter de rug zijn en de passie langzaam gedooft wordt door sleur, afbreuk en wat dies meer zij, komt Jelle pas echt op gang als ik mij volledig focus op een boek of brief. Dan ineens, treft hem het idee dat de trein -inmiddels noest ploegend over de Siberische vlakten- in barensnood verkeerd. Nu begrijp ik wel dat het lezen van 'help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt het perspectief op de realiteit beinvloed, maar toch hopelijk niet vervormd. Andere droogkloterige opmerkingen die ook van een havenarbeider afkomstig hadden kunnen zijn, reigen zich pas echt aan een als ik doe alsof ik niets hoor (tip voor Youandi). Hoe interessant het was zijn eerste Russische Den (of Spar) te mogen observeren met de intens slome en genant bemoeizuchtige Sacha (die Jelle natuurlijk prima kan hebben als bij mij alle stoppen al zijn doorgeslagen).
Het is ook aandoenlijk als Jelle -zoals ik ooit met Martijn op het voetbalveld- zijn eigen reis van live commentaar voorziet. "Wat zien we hier? Een parel op rode duivelshakken van Bellarussische komaf?" of "en aldus vervolgden de jonge knapen hun barre tocht langs uit de kluiten gewassen en onheilspellende Sovjet-dorpen."
Ik heb een uitzonderlijk goed reismaatje die zich niet gek laat maken, betrouwbaar is en communicatief (met zijn aanwijsboekje en het crykkische alfabet bij de hand) erg vaardig.

De bastaard der bastaarden. Onze Jos. Man van gelegenheidstradities. Voordat ik het wist had mijn beste reisgenoot mij een toast aangeleerd die wij vervolgens steevast bij elke dronk ten gehoren brachten. Altijd afsluitend met de woorden "Bastaaaaaaards ... hoogh!"
Dat wil zeggen, als Jos niet met haast toegeknepen ogen en met vingers op de knoppen zijn fotocamera bedient. Want met dat ding in de aanslag ontgaat hem geen fruitvlieg.
Het was, aldus mijn reisgenoot, dan ook behoorlijk "Kak!" toen de geheugenkaart van het toestel onverwachts volgeschoten bleek en Jos een hele dag lang geen foto's kon maken.
Al reizend lijkt Jos het heerlijk te vinden om mijn wat nuchtere blik op de beleving van het reizen op humoristische wijze te kijk te zetten. Soms heeft dat met teveel herhaling een inflatie van het niveau van de humor tot gevolg, maar doorgaans weet Jos de meest uiteenlopende situaties vanuit een vrolijk daglicht te beschijnen.
Wat hem als een echte sfeermaker goed lukt. Naast sfeerverhogende kwaliteiten heeft onze bastaard nog een prachtige competentie die zeer nuttig is als het op het reizen zelf aankomt. Met een bizarre handelingssnelheid weet Jos het ene reisdoel na het andere om te zetten in complete planningen aan dagbesteding, en af te leggen wandelroutes.

Inmiddels aanbeland in Krasnoyarsk, waar we Stolby National Park introkken. Morgen hopen we deze stad van 'rode rotsen' vanaf de enorme Yenisei te bezichtigen.