Terug in de tijd

Deeltjes die sneller reizen dan het licht? En dat we zo -misschien- terug in de tijd kunnen? Er zijn geen subalpiene tunnels nodig! Je kunt ook veertig tot wel zeventig jaar terug in de tijd als je naar Wit-Rusland reist, zo'n 100 km per uur en goeddeels bovengronds. De rode sterren en emblemen met tarwe, hamers en sikkels zijn niet van de lucht. De aartsconservatieve overheid zwelgt in haar 'glorieuze' verleden en wentelt zich nog eens om in vergane oorlogsheroïek.

Ik schets even de sfeer: Een CCCP-astronaut kijkt je stuurs aan vanaf een betonnen huisvesting voor proletariërs, die blijkbaar woorden als 'knus' en 'gezellig' overgewaardeerd vonden. Daarvoor staat de Nationale Bibliotheek waar burgers verplicht vrijwillig aan bij moesten dragen. "Boris, die rolschaatsen gaan deze maand ook niet lukken." Naast de bibliotheek is een bronzen beeld geplaatst van een grootse schrijver, waar ik nog nooit van gehoord heb. Het ding is vier meter hoog. Ervoor loopt Jelle wat te dralen. Hij loopt naar me toe en noemt zijn eerste les in de fotografie: contrast. De grauwe skeletten van een reeks aan te kleden flats laten mooi zien wat Wit-Rusland voor een Westerling al gauw lijkt: een groteske façade voor een grijze realiteit.

Maar mensen zijn inventief en vinden hun weg om ondanks de laatste dictator van Europa toch een gelukkig leven te lijden. Mensen zijn over het algemeen opvallend vriendelijk en behulpzaam, soms tegen het verlegene aan. Uitzondering zijn de wulpse geblondeerde vrouwen achter kleine kraampjes die koppig Russisch naar je snauwen terwijl jij klandizie bent. Ik zweer dat ik de volgende keer letterlijk terug ga blaffen.