Goeie ouwe tijd
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
18 Juli 2015 | Rusland, Moskou
Toen ik zevenentwintig lentes jong was, maakte ik een bijzondere reis. Nu ik er op terugkijk herinner ik me helaas alleen nog maar flarden: sferen, hier en daar wat foto's en waarover ik me verbaasde.
Moskou herinner ik me als een groteske stad die continue aan het opscheppen is over haar so-called fantastische geschiedenis. Ik herinner me de enorme, koude en vooroverleunende gebouwen die me niet binnen wilde laten. Ik herinner me mijn schoenen, die langzaam uit elkaar vielen op de brede troittoirs en in de metro's, die schaamteloos Lenin en zijn kornuiten portreteerden. Ik herinner me ranke vrouwen in effen zwart of rood die het heersende schoonheidsideaal zegevierend vertegenwoordigden.
Grappig waar je dan over praat, wat toen belangrijk was, wat ik toen aan het ontdekken was. Ik herinner me praat tijdens het wachten op een trein over man worden, loyaliteit, intimiteit en of een standbeeld krijgen een nastrevenswaardig doel is. Ik herinner me dat Jelle nog vader moest worden van Chester en dat ik mijn eigen heup nog meezeulde.
Ik zou willen dat Jelle hier was, konden we even een Edelweiss doen en meer ohja-momenten creeren. Maarja, die woont al tijden in het doodgeboren Apeldoorn.
Wel weet ik dat ik blij dat ik het toen gedaan heb. Want nu rij ik nooit meer verder dan mijn vaste staanplaats op de nudistencamping.
Moskou herinner ik me als een groteske stad die continue aan het opscheppen is over haar so-called fantastische geschiedenis. Ik herinner me de enorme, koude en vooroverleunende gebouwen die me niet binnen wilde laten. Ik herinner me mijn schoenen, die langzaam uit elkaar vielen op de brede troittoirs en in de metro's, die schaamteloos Lenin en zijn kornuiten portreteerden. Ik herinner me ranke vrouwen in effen zwart of rood die het heersende schoonheidsideaal zegevierend vertegenwoordigden.
Grappig waar je dan over praat, wat toen belangrijk was, wat ik toen aan het ontdekken was. Ik herinner me praat tijdens het wachten op een trein over man worden, loyaliteit, intimiteit en of een standbeeld krijgen een nastrevenswaardig doel is. Ik herinner me dat Jelle nog vader moest worden van Chester en dat ik mijn eigen heup nog meezeulde.
Ik zou willen dat Jelle hier was, konden we even een Edelweiss doen en meer ohja-momenten creeren. Maarja, die woont al tijden in het doodgeboren Apeldoorn.
Wel weet ik dat ik blij dat ik het toen gedaan heb. Want nu rij ik nooit meer verder dan mijn vaste staanplaats op de nudistencamping.
-
19 Juli 2015 - 19:39
Joke Hummelen:
Dag mannen, Jelle en Jos,
Mooi om jullie reisverslag zo te kunnen volgen!
Op deze manier reis je dan ook zo'n beetje mee.
Je bent treurig en somber als je het concentratiekamp beschrijft...vreselijk daar zijn geen woorden voor.
Je lacht , als je Jelle zijn beschrijving leest over het parkeergedrag.
Je ziet de blonde dametjes vanuit hun ooghoeken "lonken "naar die twee Hollanders die hun ogen ook niet in hun zak hebben.
Jos...je schrijft zelfs al in de verleden tijd en heb vernomen dat je thuisbasis een nudisten camping gaat worden.
Het Kremlin...zo'n groot gebouwen complex dat je er blijkbaar drie uur lang over doet om daar omheen te lopen, kolossaal zeg.
Lieve groet en een knuffel van mij,
ma / joke -
20 Juli 2015 - 09:33
Njitram Bagidibirsk:
Prachtige verhalen Kus! -
20 Juli 2015 - 09:34
Njitram Bagidibirsk:
Om niet te zeggen, Замечательные рассказы Поцелуй
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
